ჩემი ცხოვრების ზოგიერთ პერიოდში, როცა სული თითქმის მშრალად და სიხარულის გარეშე მეუფლება, ხშირად სულიერად მდუმარე ვარ.
გაჭედილი ვარ.
და როცა ამ ჩუმად, უბედნიერეს ფაზაში ჩავვარდები, ფსალმუნებს მივმართავ.
იქ ჩემი ლოცვები ენას პოულობს.
მრავალი თვალსაზრისით, 86-ე ფსალმუნი ჰგავს უფლის ლოცვას.
ეს არის უკვე დაწერილი ლოცვა ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრებისათვის – მოკლე და ნათელი, მაგრამ ღრმა აზრიანი.
მასში ვკითხულობთ ამ მოთხოვნას:
“გაიხარე სული ჩემი მსახურისა, რამეთუ შენდა უფალო, აღვამაღლე სული ჩემი!” (ფსალმუნი 86:4)
რისთვის ლოცულობს ფსალმუნმომღერალი?
პირველ რიგში, ილოცეთ, რომ იყოთ ბედნიერი, სულით ბედნიერი, თქვენი ცხოვრების ყველა ნაწილში.
ის ეძებს სიხარულს, თუნდაც მტკივნეულ ცხოვრებისეულ გარემოებებში.
როგორც ყველა ჩვენგანი, ის ეძებს სიხარულს თავისი ცხოვრებისთვის.
სიხარულის საპოვნელად ფსალმუნმომღერალი ლოცვით აამაღლებს სულს უფალს.
თქვენი სულის ამაღლება ბავშვის დამოკიდებულებისა და ნდობის მეტაფორაა.
ეს არის ასევე უსაფრთხოების აქტი, ფოკუსირება და გულის მარტივი მოქმედება, რომელიც უბიძგებს ყველა სხვა კონკურენტს.
მაგრამ უფრო კონკრეტულად, ეს არის მონდომებული მოლოდინის აქტი.
უფლის ამაღლება ამ ყველაფერს მოიცავს – დამოკიდებულებას, ნდობას, უსაფრთხოებას და მოლოდინს.
და ამიტომ ფსალმუნი 86, 4 არის ლამაზი და მარტივი ლოცვა ხშირად მშრალი, ხშირად მუნჯი სიხარულის მაძიებლისთვის, როგორც მე.
ფსალმუნმომღერლის შეკუმშული ენის გამოყენებით, ჩემი ლოცვა არსებითად ასე გამოიყურება:
„ღმერთო, მე ავწიე ჩემი გამშრალი, გაფითრებული სული. მე მოვმართავ შენსკენ, რადგან მჯერა, რომ შეგიძლია მას სიხარული დაუბრუნო.
Მე მხოლოდ შენ მინდიხარ. მინდა, რომ ამივსო, სული აავსო – მთელი ჩემი არსება აავსო – სიხარულით.
სხვაგან სად წავიდე შენს გარდა?
მხოლოდ შენსკენ ვამაღლებ ჩემს სულს, რადგან მხოლოდ შენში ვპოულობ ჭეშმარიტ სიხარულს, რომელსაც ჩემი სული სწყურია. ”
